Net niet gehaald

Bron: De Merwestreek 25 juli 2018
Auteur: Yvonne Vogel, Een nachtmerrie in Nijmegen (Ed Grootveld haalt het net niet)

Het zijn woorden waarvan Ed Grootveld dacht ze nooit uit te hoeven spreken. Toch klinkt het enkele dagen na zijn 35ste deelname aan de Nijmeegse Vierdaagse uit zijn mond: ‘Ik heb het niet gehaald.’ Een ongelooflijk grote domper voor Ed, die alle voorgaande edities ongetraind over de finish kwam. Nu bevond hij zich ineens in de bezemwagen. En heel dubbel, want hij zamelde wel 15.317 euro in voor het goede doel. Een recordbedrag.

Sliedrecht – Nog geen week na de deceptie moet het bij Ed allemaal nog bezinken. “Waar het mis ging? Niet op de eerste dag. Die ging wel oké. Ik startte om 4.00 uur en was om 13.30 binnen. Op dat moment had ik al wel twee grote, open blaren. Dat belemmerde mijn tempo de tweede dag enigszins. De laatste uren waren zwaar. Ik kon niet meer harder dan 3 kilometer per uur.” Er restte niets anders dan een ziekenhuisbezoek, want de vrees was dat  er een blaar was ontstoken. Na de behandeling bleek het relatief mee te vallen.

Domper

“Maar de blaar werd slecht afgeplakt en de Duoderm, een wondverband met klevende en absorberende bestanddelen, bleek uitverkocht. Dat was een domper, want ik moest nog terug naar de camping. Ik ben uiteindelijk opgehaald. Door alle oponthoud arriveerde ik pas rond 22.15 uur weer in mijn caravan. De wekker ging om 2.15 uur, dus ik sliep ongeveer 3,5 uur die nacht. Vanwege de vermoeidheid kwam ik de derde dag niet in mijn ritme. In combinatie met de blaren en gigantische rugpijn ontwikkelde de Vierdaagse zich tot een nachtmerrie.”

Gevreesde heuvels

Richting Groesbeek kwam Ed de gevreesde heuvels tegen. “Het leken wel bergen, zo slecht liep ik omhoog. Lopen, stilstaan, lopen, stilstaan: om de 30 meter moest ik stoppen. Vanuit de bezemwagen werd ik in de gaten gehouden, maar van opgeven wilde ik niets weten. Bezoekers hebben mij nog gemasseerd. Dat gaf even wat verlichting, maar ook niet meer. Uiteindelijk kreeg ik in de gaten dat ik nog maar een uur over had voor de 6 kilometer. Anders zou ik buiten de tijd binnenkomen. Toen besloot ik, met pijn in mijn hart, om er de brui aan te geven. Ik heb niet gejankt, maar vanbinnen wel. De teleurstelling en het ongeloof waren enorm.”

Goed doel

Ed had ook een beetje het idee zijn donateurs in de steek te laten, want hij liep voor het goede doel. Dit jaar koos hij, net als de vorige editie, voor het project van Peter en Anne-Marie Dekker in Zuid-Sulawesi (www.pamakassar.nl). “In 2017 haalde ik ruim 10.000 euro op, nu 15.317 euro. Ik heb bij winkels, supermarkten en de weekmarkt gestaan om in te zamelen. Ook zijn bedrijven benaderd. In totaal kostte dat 247 uur. Ik wil iedereen die heeft gedoneerd uit de grond van mijn hart bedanken. Het geld komt goed terecht. En volgend jaar doe ik weer mee, want op deze manier wil ik geen afscheid nemen van de Vierdaagse.